Water drinken in Death Valley

Twee opties hadden we. Dwars door het park met alle bezienswaardigheden van het Nationale Park Death Valley, of onderlangs via de Highway met mogelijk hier en daar een hoogtepunt. Enigszins terughoudend om het natuurgeweld te doorklieven hielden we optie 2 in gedachten, ondanks onze planning om het gehele park door te rijden. Toch een beetje geïntimideerd door de warmte van Utah hielden we rekening met extreme hitte als we de Nevada Death Valley in zouden rijden. Het stukje woestijn wat het laagste punt kent van Noord en Zuid Amerika. Het onderdeel van onze reis waar we geconfronteerd zouden worden met extreme hitte.  Zo warm dat nergens in het park leiding/springwater te verkrijgen is omdat de bacteriën goed gedijen bij deze temperaturen. De opmerking van een forummer op het Amerikaforum heeft ons uiteindelijk overgehaald om het park geheel door te rijden. Zij stelde namelijk dat het park totaal anders is dan alle andere parken, wel ontzettend warm en daardoor vaak onterecht wordt overgeslagen, maar zeer de moeite waard is. Goed voorbereid zijn we Death Valley ingereden. Genoeg benzine in de auto, zonnebrand bij ons, twee hoeden, zonnebrillen en vooral water, veel water !!  En dat laatste bleek in dit park tot de primaire levensbehoefte te behoren. Een van de eerste hoogtepunten was Dantes View. Een redelijke berg (heuvel) in het park die een breathtaking view geeft over de dieptes van Death Valley met zijn witte zoutkristallen. Kilometers lang in lengte komt het zout van de bodem naar boven waar het witte zoutkristallen vormt en het uitzicht van de valley zijn witte uitstraling krijgt. Bijzondere namen voor “points of interest” kennen ze hier wel. Zo bestond het “ golfcourt of the devil” uit harde lagen sediment van zoutkristallen, aarde en steen wat een honderden meters lang pad gaf van een soort van gebroken weg. Stel je een soort snelweg voor, waarvan het bitumen in kleine stukjes is gebroken en je komt aardig in de buurt van deze Golfcourt. We hebben er rondgelopen en foto’s gemaakt. Overigens ieder bezoekje uit de auto stond garant voor water, water en water drinken als je uit de auto ging en weer in de auto was. We hebben aardig wat water gedronken om ons energielevel op peil te houden. Een van de hoogtepunten van het bezoek aan Death Valley was Badwater Bassin. Dit is het laagste punt van Amerika. Op het moment dat wij er waren was het rond de 53 graden Celsius. Best een uitdaging op dit te zien en te genieten van het landschap. We hebben er rondgelopen, wat foto’s gemaakt en zijn weer in de auto gestapt om weer een beetje af te koelen. En dat afkoelen is relatief. Ten eerste hebben we een auto met lederen bekleding, wat inhoudt dat je iets op de stoelen met leggen om überhaupt te kunnen rijden. Daarnaast geeft men toch aan voorzichtig te zijn met de airconditioning. De auto’s kunnen veel hebben, maar heuvels in combinatie met extreme hitte en gebruik van AC, daar raken auto’s oververhit van. Je kunt dus niet voluit je AC laten draaien. Via de goudgele zandduinen zijn we terecht gekomen in een schattig stadje, bestaande uit 1 benzinestation, 1 campground, 1 restaurant en 1 motel en naar later bleek duizenden sterren, die we aardig hebben weten vast te leggen op de foto.  Het was een mooie dag en we hebben heerlijk geslapen. Alleen jammer dat ik mijn e-book kennelijk vergeten ben, onder/achter de lakens.