Ga je mee op reis?

Wie mij kent denkt aan fotografie, en dan met name natuurfotografie. Veel uurtjes heb ik doorgebracht in koude windhoeken, op afgelegen plekken,  in de hitte of tijdens de vroege uurtjes liggend in het natte gras., altijd wachtend op het perfecte plaatje. Soms alleen, maar vaker met andere fotografen. Altijd met het doel om met een goede foto thuis te komen. Maar daar is het niet mee begonnen. De allereerste jaren ben ik nog zoekende geweest naar het gebied van mijn fotografische interesse . Al snel kwam ik er achter dat dit bij reisfotografie lag. Daar is mijn passie voor fotografie aangewakkerd. Met de camera was ik er als de kippen bij voor het vastleggen van bijzondere locaties, gebeurtenissen, natuurfenomenen en culturen. Die beginjaren van mijn fotografie waren niet hoogstaand, maar door de jaren heen kun je duidelijk een ontwikkeling zien, en dan met name richting de natuurfotografie. Die verbetering is er niet alleen gekomen door de ervaring, maar gelukkig ook door het volgen van meerdere fotografie-opleidingen. Eigenlijk ligt mijn hart niet alleen bij het fotograferen. In de kern ligt die bij het vastleggen van die bijzondere gebeurtenissen en indrukken. En om daar meer inhoud aan te geven ben ik een aantal jaren geleden gestart met het schrijven van blogs. Blogs hoor ik je zeggen...... Ik wist niet dat je schreef? jawel hoor, alleen ik heb het niet aan de grote klok gehangen. Ik heb het klein gehouden en alleen familie en vrienden stonden op een (kleine) mailinglist en kregen een bericht als er weer een nieuw bericht klaarstond. Ik heb er veel plezier aan gehad en heb aardig wat verhalen weggeschreven in de tijd. Ik heb net even teruggekeken en zag dat er 57 verhalen stonden, daarvan zijn er ong. 50 door mij geschreven. In 7 gevallen had ik er geen zin in en heeft Gerard de pen ter hand genomen :-) Recent heb ik een aantal van die verhalen aan anderen laten lezen en unaniem gaf men aan dat ik het weer op moest pakken. Waarom ben je er dan mee gestopt hoor ik je zeggen? Het voelde te veel als een verplichting en ongemerkt ging er best veel tijd in zitten. Nu wil ik het anders aanpakken. Ik wil het niet zien als een verplichting, maar als een uiting van die creatieve spinsels die in mijn hoofd tekeer gaan. Ik heb oor en oog voor het bijzondere, voor het opmerkelijke en juist dat zijn de dingen waar ik graag over schrijf of die ik graag fotografisch vastleg. Dus, ik ga het weer oppakken. Om te beginnen met de volgende reis, die naar Nieuw Zeeland. Heb je geen zin op tot die tijd te wachten, kijk dan eens bij de verhalen die ik geschreven heb. Heb je geen zin om de verhalen te lezen, laat dan de link voor wat die is. Leuk als je er bij bent, maar niets is verplicht. Tot snel en hopelijk mag ik je meenemen in mijn bijzondere wereld.