Seqouia en Yosimite, laatste dagen in Amerika

De laatste dag is aangebroken in Amerika. Het zit er bijna op. Tijd om naar huis te gaan. Het is goed zo. We hebben er maanden naar toe geleefd. Maanden van voorbereiding om hier voluit van onze reis in Amerika te kunnen genieten, en dat is gelukt. We hebben het gevoel dat we alles uit onze reis hebben gehaald. We hebben alles gedaan wat we wilden doen, alles gezien wat we wilden zien. Leuke en aardige mensen ontmoet onderweg. Op leuke, mooie of ontroerende plekken verbleven. We hebben geen rare of gevaarlijke situaties meegemaakt onderweg. Dit in tegenstelling tot andere landen waar we verbleven hebben. Alles is hier goed geregeld, netjes geregeld en overgeregeld. Hier wordt niets aan het toeval overgelaten. En mocht er iets op je pad komen, dan is er altijd wel iemand om je te helpen. Er zijn ons een aantal dingen opgevallen in dit land. Bijvoorbeeld, men is hier behoorlijk patriottisch. Men heeft het eigen land, de veteranen en het legerpersoneel hoog in het vaandel staan. Geef aan dat je een veteraan bent en hé je wordt overladen met privileges. En om het te benadrukken kun je als vrouw van… altijd nog een sticker op je auto plakken. Dan is het tenminste goed zichtbaar dat je de vrouw bent van… Zo geniet je als vrouw van… ook van de privileges van je man. Ben je geen veteraan maar fysiek beperkt, dan zorgt de overheid ook goed voor je qua voorzieningen ( wellicht niet qua verzekering, maar dat is andere koek). Zo heb je met een lichamelijke beperking bij ieder National Park een overvloed aan aangewezen parkeerplaatsen, hebben veel bussen/trams een plateau wat automatisch zakt bij de chauffeur, zodat de rolstoel er in  kan( en heb je binnen je eigen plek) en hebben de supermarkten eigen scootmobielen ( met hierop de sticker met de weekaanbieding) zodat je comfortabel je scootmobiel vol kunt gooien met de boodschappen. Ga je net als ons op reis, dan kun je in de hotels altijd nog gebruik maken van speciaal aangepaste kamers, waarin volop ruimte is voor je rolstoel en je gebruik kunt maken van aangepaste badkamers. Hier kunnen wij in Nederland nog een hoop van leren. Het eten is andere koek. Daar kunnen de Amerikanen nog een voorbeeld aan nemen. Als je uit eten gaat is het veel, enorm, groot, vet of gigantisch. Van het Hollandse principe  2 ons groenten en 2 stuks fruit heeft volgens mij niemand hier gehoord. Wel van voorbereid magnetronvoedsel en kilo’s vlees. We kijken er eigenlijk wel heel erg naar uit om weer gewoon Hollands eten op ons bord te hebben. Gewoon vers bereid, gezond en voedzaam.  Nog een kleine dag en dan gaan we terug naar huis vliegen. We zijn nu de spullen aan het uitzoeken en inpakken. De laatste dingen in orde aan het maken voor de terugreis. Maar niet zonder eerst even een laatste blog te hebben geschreven over onze laatste dagen. Die hebben we verbleven in een tweetal parken, namelijk Sequoia en Yosimite. Sequoia staat bekend om zijn Giant Forrest met zijn grote sequoiabomen. De bekendste is de Sherman, 2.200 jaar oud en een omtrek van ong. 30 meter. Ieder jaar neemt de boom nog in omtrek en diameter toe. We hebben niet heel veel uitstapjes in het park gemaakt. Daar hadden we te weinig tijd voor. Wel hebben we het park goed kunnen zien, door een weg die we hebben genomen door het park. Onbedoeld zijn we op een bergweg terecht gekomen die ons een kleine 70 km. door de bergen heeft geleid. Berg op, berg af, bocht naar links, bocht naar rechts. We waren er aan het eind wel behoorlijk klaar mee. Maar hé, je kunt niet zeggen dat we niets van de omgeving hebben gezien. Vandaag hebben we in Yosimite  doorgebracht. Een ontzettend mooi park met granieten rotsen, watervallen, heldere beekjes, groene grasvelden, kleine strandjes en behoorlijk wat mensen. Want als je hier in de buurt woont loont het om je vrije weekend al kamperend op 1 van de honderden campgrounds door te brengen. We hebben geen beren gezien. Helaas zou ik bijna zeggen. We hebben goed om ons heen gekeken omdat je overal voor beren wordt gewaarschuwd. Je mag hier geen eten in je wagen laten liggen en als je op de camping verblijft moet je alle etenswaren in speciale containers met slot opbergen. Op de locatie waar wij nu verblijven ( dicht bij de ingang van het park) komen ook beren voor. Daarom geen eten buiten of in onze auto. De eigenaresse heeft een beer met jongen bij haar vuilcontainer gehad en de buurvrouw trof een beer aan in de garage waar hij/zij het vlees uit de koelkast had weten te halen. We zijn dus behoorlijk “bear aware” hier. Helaas blijven de enige beren die wij dus hebben gezien, die uit de dierentuin.  Om nog een impressie te geven van de laatste dagen posten we nog een paar foto’s van deze parken. En dan is het klaar. Mooi geweest. Tijd om terug naar huis te gaan en de indrukken vast te leggen in het zoveelste fotoboek. Vanaf dinsdagavond een uur of 18:00 uur (Nederlandse tijd)  zijn we weer in Nederland. En dan ’s-avonds weer lekker slapen in ons eigen bed bij normale temperaturen.

Reislustige groetjes van ons en tot snel, Gerard en Antoinette