Thuiskomen in Zion

Bestaat er zoiets als thuiskomen. Een plek waar alles op zijn plaats valt. Waar alles van je afvalt, waar je niet meer wilt vertrekken en je je gelijk op je gemak voelt. Een plek waar je overrompeld wordt door de schoonheid van de natuur,  de diversiteit van het landschap en de geur van de natuur. Als er zo’n plek is, dan hebben we die gevonden. Zion Nationale Park is die plek. Zion National Park is een groot cadeau. De verrassing die je niet had verwacht. Een ervaring waarvan je dacht dat die niet op je pad kon komen. Een omgeving waarvan pioniers ruim een eeuw geleden zo van onder de indruk waren dat ze het park de Bijbelse naam Zion toedichtte. En daar is niets aan gelogen. Zion is één van de kleinere parken. “Slechts” 100 mile groot. Maar zijn uitstraling doet hier niets aan af. Door het park loopt de Virginriver. En juist het feit dat deze rivier dwars door het landschap loopt,  geeft het park de flora en fauna die hier zo nadrukkelijk aanwezig is. Het park is een symbiose van al het denkbare. Rode en witte rotsformaties, bomen, rotsen, beekjes, moerassen, fauna, wilde bloemen, huilende rotsen en aan rotsen hangende bloemen en planten. Het water is blauw en uitnodigend. Je komt onderweg kleine strandjes tegen waar je je kunt ontdoen van je kleding of schoenen en zo het blauwe kristalheldere water in kunt lopen om af te koelen. Uiteraard hebben we de sokken en bergschoenen uitgedaan en hebben we lekker door het koele water heen gebanjerd. Eén van de trails heeft de naam Emerald Pools. Het water was niet zozeer Jadegroen, maar de omgeving was indrukwekkend. In een boog van een rotsformatie was een oase van groene bomen en planten gevestigd. Uit de overhangende rots sijpelde het water van de huilende rotsen naar beneden de groene vijver in, waar op een paar rotsen wat kleine kikkertjes waren te vinden. En juist deze boomkikkers (niet groter dan een duim) produceerden aardig wat decibellen. De akoestiek van de omgeving zorgde voor een overschrijding van het toegestane aantal decibellen. Het is verrassend dat deze kleine kikkertjes zoveel geluid kunnen produceren. In de omgeving van de pool waren nog wat herten te vinden die al grazend stonden te genieten van de omgeving of onderweg waren naar de rivier om te drinken . Niet gelogen en echt waar. We hebben voor jullie een foto vast kunnen leggen van een vrouwtjeshert wat midden in de rivier op een paar meter afstand gehurkt zit te plassen en ons sullig aan zit te kijken. Deze kant van herten kenden we nog niet. Ik heb aan het eind van de dag met wat weerstand afscheid genomen van Zion. Ik wou dat ik deze lokatie in mijn rugzak mee naar huis kon nemen. Als er een plek is wat thuis voor mij zou kunnen zijn, dat is dit het. We mogen ons gelukkig prijzen met ons werk, ons huis en onze welvaart. Maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik heel stiekem zo alles op zou willen geven ( met Gerard dan) om hier te kunnen/mogen wonen.