Hoodoos in Bryce

We kwamen laat aan in Bryce, maar gelukkig waren we nog op tijd voor de zonsondergang. Voor een mooie zonsondergang is hier in de buurt maar één lokatie, en dat is de Red Canyon. Als deze omgeving normaal al rood is, wat moet het dan mooi zijn met zonsondergang. Gelukkig werden we niet teleurgesteld. In de Red Canyon kwamen we een fotografenroute tegen, wat betekent: zelf klimmen naar alle mooie plekjes.  En dat hebben we inderdaad gedaan. Sommige stukken waren erg stijl en lagen vol met losse stenen of kiezels en sommige stukken waren redelijk glad. En juist dit laatste waren afdalingen waar je onderuit kon gaan. Hier kon je niet wegzakken voor grip tussen de stenen. We zijn lekker aan het spelen geweest met de camera, de omgeving en composities en dit heeft inderdaad tot een mooi resultaat geleid. We hebben de omgeving op een mooie manier vast kunnen leggen. Na de zonsondergang hebben we de  innerlijke mens versterkt. In het dorpje waar we verbleven kwamen we toevallig Steakhouse “Smokey Joe” tegen. De gerechten die hier op de kaart staan zijn gerookt en langzaam gegaard. Het eten was super. Tijdens het eten werden we vergezeld door een lang vervlogen bebaarde cowbow die golden oldies op zijn gitaar vertolkte. Tijdens het eten hebben we ons vermaakt met boekjes die op tafel stonden. Hierin stonden legio voorbeelden over hoe je het beste mensen kunt irriteren. De voorbeelden waren lachwekkend. Degene waar Gerard en ik ons over hebben bescheurd is het voorbeeld van de schoonmoeder. ( no offence) Stel de schoonmoeder geeft aan dat iets op een bepaalde manier moet gebeuren ( waar je het niet mee eens bent).  Dan zeg je: “wat een goed idee, dat ik daar zelf niet opgekomen ben. Ik zou het zelf niet hebben gedaan op die manier, maar nu ik dit zou hoor, wat een goed idee. Ik zal het op die manier doen, niet omdat ik het zelf zo zou hebben gedaan, maar ik doe het voor jou, omdat jij het graag wil op die manier.  Zorg dan dat het net even iets anders wordt gedaan, waardoor het (bijna) fout gaat en je bent zelf niet verantwoordelijk voor het feit dat het (bijna) fout ging”. Dit was één van de vele voorbeelden uit het boekje. We voelden ons lekker op ons gemak in het café, hebben heerlijk gegeten en zijn op tijd  naar bed gegaan, omdat we de volgende ochtend naar Bryce wilden. Ook dit park was weer anders. Bryce is een park wat in het teken staat van rode zandstenen rotsformaties in  combinatie met een groene omgeving. De vorige omgevingen waren droog, dor, zanderig, rotserig of heel heet, en dit park begon redelijk groen te worden. Zo hebben we een paar trails gelopen. Gerard en ik hadden beiden het wow-moment. We liepen een pad op richting een uitzichtpunt. Daar aangekomen werden we overweldigd door een enorme Canyon die volstond met rode rotsformaties in allerlei vreemde vormen, ingesleten door jaren van erosie. De canyon is diep en kan lopend of met een paard worden bereikt. Gerard is een gedeelte van de Canyon in gelopen en heeft beneden wat foto’s gemaakt. We zijn tot laat op de dag gebleven. En dat was maar goed ook, want de zonsondergang was heel mooi. De rotsformaties  en de luchten kleurden in alle kleuren van de regenboog. Op de terugweg naar ons poppenhuisje ( lees schattig, zachtroze en babyblauw) werden we nog verrast door een hert op de weg. Overal staan borden en wordt aangegeven dat de snelheid beperkt moet worden in verband met eventueel passerende herten. Je schikt je het apelazarus als een hert op de rijbaan staat en je verblindt aan staat te staren. Gelukkig sprong het hert net achter onze auto weg, in plaats van ervoor. We hadden niet moeten denken wat er had kunnen gebeuren. Trouwens dit was een hert zoals wij een hert kennen. Ze kennen hier ook de variant Mule-Deer. Dat is een kruising (grapje van de natuur) tussen een (muil)ezel en een hert.  Het is een soort groot hert met heeeeeeele grote oren wat je sullig aan staat te kijken. Ze lijken redelijk tam, maar echt in de buurt komen, dat gaat helaas niet op. Bryce was mooi. Alle punten die te zien waren, hebben we gezien. Alle punten hebben we afgereden en overal zijn we gestopt, uitgestapt en hebben we genoten van het uitzicht. 2 dagen Bryce was voldoende. Op naar de volgende stop,  Zion National Park.