Van San Simeon naar Ventura

We konden het niet laten. We geven het toe. We zijn pussy’s en zijn vandaag toch nog even teruggereden naar de zeeolifanten. We wilden het nog een keer met eigen ogen zien. Zoveel zeeolifanten is niet te bevatten. Geboeid door het geheel werden we aangesproken door een gids. Of we vragen hadden. Dat niet direct,  maar op onze uitnodiging om vooral te vertellen over het gebied en de dieren ging ze helemaal los.  Zo was de schatting van een paar honderd dieren nog aan de voorzichtige kant. Het gebied van 4 mile kent een kolonie van 19.000 zeeolifanten. Wat wij hebben gezien was slechts een klein gedeelte aan vrouwtjes en tieners. De mannen, die tot 5000 kg. kunnen wegen, bevinden zich in deze periode rond Alaska. Rond de Nationale parken en State parken zijn volop ouderen te vinden die als volenteer werkzaam zijn en je vol enthousiasme vertellen over het gebied. Het is erg leuk om met deze mensen in contact te komen. Het enige probleem is dat je op een gegeven moment ook weer verder wilt en met alle tact probeert een einde aan een gesprek te krijgen. Dat is op zich een uitdaging, want ook zij vinden het op hun beurt weer leuk om met buitenlandse toeristen in contact te komen.

Na wat kleine bezichtigingen in de omgeving zijn we naar Morro Bay gereden. Een erg mooi dorpje gelegen aan de oceaan met kleine winkeltjes, leuke restaurantjes en mooie uitzichten. Waarom we daar naar toe waren gereden…. om een touroperator te vinden die met ons de zee op wilde op zoek naar walvissen. We hadden namelijk van de gids de tip gekregen om naar Morro Bay te rijden. Terwijl we namelijk met haar stonden te praten zagen we op de oceaan in de verte iets wat volgens ons op een walvis leek. Ze gaf aan dat als je goed keek, je de hele dag in deze periode het waterspuiten van de walvissen kon zien.  We waren al een beetje bang dat we te laat waren, want de boten gaan rond 09:00 uur de oceaan op. Helaas hadden we pech. We waren te laat. Er zouden die dag geen boten meer de oceaan op gaan.  We zouden hier bij Santa Barbara nog de oceaan op kunnen, maar alles waar Santa Barbara voor staat, betekent per definitie dubbel de prijs. Om onze teleurstelling enigszins te verzachten zijn we op zoek gegaan naar zeeotters. Volgens de gids zou hier namelijk ook een grote kolonie zeeotters zitten. Nou, die hebben we wel gevonden.  Op een paar meter afstand lagen ze lekker in de baai te dobberen met een jong op hun buik. Beetje genieten van de zon en lui naar de toeristen kijkend. Terwijl wij daar stonden schoten de eenhoorntjes om ons heen. De kustlijn wordt hier kennelijk door eenhoorntjes gebruikt om complete kolonies te vormen. De één nog tammer dan de ander. En wij maar denken dat eenhoorntjes tam waren. Nou, deze niet.

We hebben heerlijk geluncht in het dorpje. Voor mij een heerlijke salade en voor Gerard vis. We zouden namelijk ( zoveel als mogelijk hier) gezonde keuzes maken. Om die reden heeft Gerard gekozen voor een kreeft en krab………pizza. Met als topping groenten…… lees een lenteui ? We zijn trouwens al een paar keer in de supermarkt geweest en goede verse groenten zijn nauwelijks te vinden, net zo min als normaal bruin brood. Wat ze wel hebben is brood wat wat langer houdbaar is ( ongeveer een paar maanden of zo) Kennen jullie die test van een hamburger die er na een paar maanden nog hetzelfde uitziet…… die gaat ook op voor het brood hier.

In de middag zijn we via Santa Barbara naar Ventura gereden. Je merkt dat het gebied hier anders is. Minder ruig en woest. Het zuiden van California staat in het teken van witte s

We konden het niet laten. We geven het toe. We zijn pussy’s en zijn vandaag toch nog even teruggereden naar de zeeolifanten. We wilden het nog een keer met eigen ogen zien. Zoveel zeeolifanten is niet te bevatten. Geboeid door het geheel werden we aangesproken door een gids. Of we vragen hadden. Dat niet direct,  maar op onze uitnodiging om vooral te vertellen over het gebied en de dieren ging ze helemaal los.  Zo was de schatting van een paar honderd dieren nog aan de voorzichtige kant. Het gebied van 4 mile kent een kolonie van 19.000 zeeolifanten. Wat wij hebben gezien was slechts een klein gedeelte aan vrouwtjes en tieners. De mannen, die tot 5000 kg. kunnen wegen, bevinden zich in deze periode rond Alaska. Rond de Nationale parken en State parken zijn volop ouderen te vinden die als volenteer werkzaam zijn en je vol enthousiasme vertellen over het gebied. Het is erg leuk om met deze mensen in contact te komen. Het enige probleem is dat je op een gegeven moment ook weer verder wilt en met alle tact probeert een einde aan een gesprek te krijgen. Dat is op zich een uitdaging, want ook zij vinden het op hun beurt weer leuk om met buitenlandse toeristen in contact te komen.

Na wat kleine bezichtigingen in de omgeving zijn we naar Morro Bay gereden. Een erg mooi dorpje gelegen aan de oceaan met kleine winkeltjes, leuke restaurantjes en mooie uitzichten. Waarom we daar naar toe waren gereden…. om een touroperator te vinden die met ons de zee op wilde op zoek naar walvissen. We hadden namelijk van de gids de tip gekregen om naar Morro Bay te rijden. Terwijl we namelijk met haar stonden te praten zagen we op de oceaan in de verte iets wat volgens ons op een walvis leek. Ze gaf aan dat als je goed keek, je de hele dag in deze periode het waterspuiten van de walvissen kon zien.  We waren al een beetje bang dat we te laat waren, want de boten gaan rond 09:00 uur de oceaan op. Helaas hadden we pech. We waren te laat. Er zouden die dag geen boten meer de oceaan op gaan.  We zouden hier bij Santa Barbara nog de oceaan op kunnen, maar alles waar Santa Barbara voor staat, betekent per definitie dubbel de prijs. Om onze teleurstelling enigszins te verzachten zijn we op zoek gegaan naar zeeotters. Volgens de gids zou hier namelijk ook een grote kolonie zeeotters zitten. Nou, die hebben we wel gevonden.  Op een paar meter afstand lagen ze lekker in de baai te dobberen met een jong op hun buik. Beetje genieten van de zon en lui naar de toeristen kijkend. Terwijl wij daar stonden schoten de eenhoorntjes om ons heen. De kustlijn wordt hier kennelijk door eenhoorntjes gebruikt om complete kolonies te vormen. De één nog tammer dan de ander. En wij maar denken dat eenhoorntjes tam waren. Nou, deze niet.

We hebben heerlijk geluncht in het dorpje. Voor mij een heerlijke salade en voor Gerard vis. We zouden namelijk ( zoveel als mogelijk hier) gezonde keuzes maken. Om die reden heeft Gerard gekozen voor een kreeft en krab………pizza. Met als topping groenten…… lees een lenteui ? We zijn trouwens al een paar keer in de supermarkt geweest en goede verse groenten zijn nauwelijks te vinden, net zo min als normaal bruin brood. Wat ze wel hebben is brood wat wat langer houdbaar is ( ongeveer een paar maanden of zo) Kennen jullie die test van een hamburger die er na een paar maanden nog hetzelfde uitziet…… die gaat ook op voor het brood hier.

In de middag zijn we via Santa Barbara naar Ventura gereden. Je merkt dat het gebied hier anders is. Minder ruig en woest. Het zuiden van California staat in het teken van witte stranden, palmbomen, en vooral grote en dure strandhuizen. Morgen rijden we door naar Palm Springs. Het laatste gebied aan de kust en dan gaan we eindelijk het binnenland in naar de Nationale parken. De eerste die dan op ons pad komt is Joshua Tree ( ja die van U2).  Voor nu nog even genieten van de kustlijn, de oceaan en het wildlife. (waarbij Gerard mij nu meewarrig aankijkt, want ben je toch een pussy met je zeediertjes).

tranden, palmbomen, en vooral grote en dure strandhuizen. Morgen rijden we door naar Palm Springs. Het laatste gebied aan de kust en dan gaan we eindelijk het binnenland in naar de Nationale parken. De eerste die dan op ons pad komt is Joshua Tree ( ja die van U2).  Voor nu nog even genieten van de kustlijn, de oceaan en het wildlife. (waarbij Gerard mij nu meewarrig aankijkt, want ben je toch een pussy met je zeediertjes).