Dag 7 and still counting up: naar het altijd zonnige Palm Springs

Ook deze dag zijn we weer op tijd opgestaan voor onze rit van San Simeon naar Palm Springs… het altijd zonnige Palm Springs. Iedereen heeft het wel eens voorbij horen komen in de films, maar wat is er eigenlijk nog meer te doen dan enkel genieten van mooi weer. Dankzij het betere google werk van Antoinette ontdekte we dat Palm Springs ook bekend staat om zijn Aerial Tramway: een lang ski lift… zonder sneeuw. Na een rit van drie uur over grote wegen reden we zo naar onze Aerial Tramway toe. Omdat de parkeerplaatsen dichtbij al vol stonden moesten we wat verder weg parkeren, maar we werden wel met een busje naar het tramstation gebracht. Voordat we de auto verlieten toch onze gemakkelijke kleding nog even vervangen voor degelijke wandelschoenen. We kochten een kaartje met de tijd 13.50, wat betekende dat we nog een klein uurtje moesten wachten voordat we naar boven konden. De tijd vloog voorbij en het was heerlijk om even te relaxen uit de auto vandaan. 13.50 en het was zover. We stapte in de skilift met  de ronddraaiende  vloer, je kon je dus niet aan de railing vasthouden want die draaide niet mee. Maar zo kreeg wel iedereen een goed beeld van de omgeving en hoefde je niet te vechten om het goede plaatsje bij het raam.

Na 10 minuten kwamen we aan op 8500ft (zo’n 3km) van de berg San Jacinto. Boven werden we verrast door een totaal andere omgeving dan beneden. Beneden is het 1 droge dorre boel, 1 grote woestijn met wel duizenden windmolens (hier hebben ze het begrip “groene stroom” goed in praktijk gebracht). Boven was het echter groen!! We hebben heerlijk gewandeld tussen allerlei soorten bomen door. De kolibrie die we probeerden te fotograferen was toch echt te snel voor ons, maar de boom die naar vanille ruikt bleef gelukkig gewoon staan. Van deze hoogte hebben we mooie foto’s kunnen maken van het bos, de droge omgeving en het eekhoorntje wat op zijn nootje zat te knabbelen.

Na Mount Jacinto was het nog maar een kwartiertje rijden naar ons volgende motel. We werden aangenaam verrast door een mooi zwembad recht tegenover onze kamer. We zijn dan ook gelijk onze badkleding in gesprongen en hebben ons in het koele water laten glijden. Met een wijntje onder de palmboom konden we de drukte van de dag achter ons laten.

Deze avond heb ik mijzelf verwend. We kwamen uit het kustgebied waar we vooral dingen met vis hebben gegeten. Ik vond dat het wel eens tijd werd voor VLEES. We zijn uit eten geweest bij Kaisers grill. Een heerlijk ribeye steak was het resultaat, en dat kan ik echt iedereen aanraden. Mmmmmmmmmm. Op de terugweg naar het motel hebben we de Palm Canyon rd verder afgelopen. Een gezellige straat met allerlei restaurantjes en leuke winkeltjes: we kregen allebei echt een Spanje/Griekenland gevoel. Op dit straatje hebben we allebei een hoed gekocht voor bescherming tegen de zon in de nationale parken. Antoinette heeft een modieus hoedje uitgezocht en ik heb een mooie cowboyhoed gescoord.

Vanmorgen hebben we trouwens voor Antoinette Cortisonecreme gehaald: ze heeft schuurplekken aan de binnenkant van haar benen op de plaatsen waar de rits van d’r afritsbroek heeft gezeten. Het zijn nu vuurrode plekken met blaasjes die regelmatig verschrikkelijk jeuken. Hopelijk zorgt de Cortisonecreme de komende dagen voor verlichting.