De peilloze diepten van de Grand Canyon

Vanmorgen werden we vroeg gewekt doordat veel mensen opstonden om naar de zonsopgang in de Grand Canyon te gaan kijken. Wij zijn dan toch meer mensen die juist van de zonsondergang kunnen genieten  (zodat we tenminste later kunnen opstaan).  Met parkbussen zijn we naar het meest oostelijke punt van de canyon gegaan, het Yaki point. Vanaf daar hebben 4km langs de Canyon gelopen. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere uitzicht. We hebben zoveel foto’s geschoten dat het later een zware dobber gaat worden om  keuzes te maken tussen de verschillende foto’s. Na de wandeling hadden we wel een kopje thee en koffie verdient. Onderweg terug naar de lodge zijn we nog even naar de General Store gegaan… en wat denk je… daar vonden we zowaar een stokbrood wat redelijk vers was. Samen met een bakje hummus, plakjes peperoni en turkey was dit onze heerlijke lunch. Eindelijk hadden we ook een postkantoor gevonden wat open was. De laatste dagen stonden we steeds voor de dichte deur, wat eigenlijk niet zo gek is met Memorial Day weekend (bij ons zijn de postkantoren ook niet open in het weekend en met feestdagen). Maar nu konden we dus eindelijk het cadeau voor Thomas zijn verjaardag versturen. We zouden om 15:30 uur de lucht in gaan om de canyon via de lucht te aanschouwen. Vanwege harde wind is dat helaas niet doorgegaan. We konden kiezen. Een kleine route ( in een gebied met minder wind), ons geld terug of een nieuwe afspraak voor de dag erna om 10:00 uur. We hebben voor het laatste gekozen. Als alternatief zijn we naar een Imaxtheater gegaan wat bij de ingang van het park lag. Daar hebben we in alle rust gekeken naar de film….. je raadt het al The Grand Canyon.  De film bracht de geschiedenis van de canyon mooi in beeld en dan met name hoe men probeerde de Coloradorivier te bedwingen. Want die kan er nogal ruig aan toe gaan. We keken elkaar aan en waren het zonder woorden met elkaar eens. Raften moesten we hier maar overslaan. Dat laten we liever over aan de echte pro’s. De zon gaat hier rond half acht onder en dat is hier het mooiste moment om de canyons te zien. We zijn wederom op de bus gestapt en zijn letterlijk bij alle uitzichtplaatsen uitgestapt om uiteindelijk rond zonsondergang  bij het eindpunt te eindigen. Na acht keer uit en in de bus te zijn gestapt kregen we als kers op de taart een schitterende zonsondergang die de canyon van bruin, rood/geel/goud kleurde. We kunnen wel met woorden omschrijven hoe mooi het was, maar foto’s zeggen meer. Dus daarom maar wat foto’s in het fotoboek om te laten zien wat we bedoelen.