De Living Desert Experience

Vakantie vieren is hard werken. Veel reizen, vroeg opstaan en iedere keer weer de backpacks in en uitpakken. Vanmorgen wederom vroeg aan de ontbijttafel om het meeste uit de dag te halen. Met een goedvullend Duits ontbijt, waarbij alle vleeswaren zelf gemaakt waren door de Duitse slager die de restcamp runt, hadden we een goede bodem om de dag te beginnen. Een uur later reden we met zijn twee met onze privégids door de woestijn. Vandaag hadden we wederom een geluksmomentje. Onverwacht hadden de overige toeristen een ander moment gekozen voor de tour en konden wij met zijn twee volledig genieten van onze eigen gids met privéjeep. De Living Desert Experience doet zijn naam eer aan. Op het eerste gezicht is het niets anders dan een uitgestorven vlakte, een grote zandbak met hier en daar een aangepaste vetplant. Binnen een kwartier had onze gids onze blik verruimd. Als volleerde spoorzoekers konden we verschillende sporen van elkaar onderscheiden en soms ook nog eens de looprichting bepalen. Slingerende sporen, symmetrische sporen en kleine nauwelijks waar te nemen sporen. Met een ongekend enthousiasme bleek onze gids een ware natuurliefhebber en natuurkenner. Met respect voor de natuur werd alles voorzichtig benaderd, niets verschoven, kapot gemaakt of onbedoeld achtergelaten. De schorpioenen hebben we helaas niet gezien, wel de sporen er van. Een steek van een schorpioen, voelt volgens de gids, aan als een mix van een wespensteek met de kracht van een blikseminslag. Als je gelukt hebt ben je snel bij een ziekenhuis, wat hier met het vliegtuig gaat, en heb je “slechts” een paar maanden zenuwpijnen. We hebben uitgebreid uitleg gehad over de verschillende woestijndieren- en insecten. Maar de meeste indruk hebben de hoornslang en de kameleons gemaakt. De hoornslang heeft de kleur van de woestijn en heeft op zijn hoofd twee hoorentjes. Nu had ik deze slang wel vaker gezien, maar nog nooit in zijn eigen omgeving. De kameleons waren verbazingwekkend. Deze zwartgekleurde dieren passen zich binnen een paar seconden aan hun omgeving aan. Torren die onze gids onderweg uit het zand had verzameld en in een potje had gestopt, werden als lekkernij aan de kameleon gevoerd. Op het moment dat de torren werden losgelaten schoot de kameleon er achter aan en paste zijn lichaam zich qua structuur en kleur direct aan van zwart, naar grijs, bruin met bijbehorend omgevingspatroon. Afsluitend hebben we met de jeep over de metershoge gele zandduinen gescheurd. Zonder onszelf vast te rijden eindigden we op ongeveer 100 meter hoogte waar we een fenomenaal uitzicht hadden van de omgeving en de woestijn. Waarbij het onverstelbaar blijft dat de zandduinen van de woestijn direct in de zee eindigen. Niets geen aanpassing van omgeving of overgangsleegte, maar een hoge zandduin die rechtstreeks uitmond in de oceaan. Als een riviermonding die zijn laatste inhoud uitspuugt in de oceaan.