Lake Powell

Vanuit Monument Valley zijn we een paar dagen geleden doorgereden naar Lake Powell. Een groot meer wat midden in de woestijn ligt. Het is een raar gezicht om in een droge dorre rode omgeving een meer op te zien doemen. Via internet hadden we een pareltje van een lokatie geboekt in Page. Echter toen we er aankwamen sprak de omgeving ons niet aan. De huisjes zelf kregen goede recencies door hun schone en uitgebreide inrichting, maar we hadden eigenlijk geen behoefte aan een flatscreen, een uitgebreide keuken en een extra slaapkamer. Het enige wat we wilden was even niets doen en lekker bij een zwembad liggen. An. had lichamelijk wel even een tikje gekregen van de paardrijrit, ondanks dat deze ontspannen was. Om weer even bij te trekken, even niets te doen en te ontspannen hebben we heerlijk de middag  bij het zwembad doorgebracht van een Best Westernhotel.  Via internet hadden we namelijk even gekeken naar beschikbare hotels met zwembad in de buurt. En dit was er één van. Dus hier hebben we 2 dagen doorgebracht. In vergelijking met afgelopen nacht is dit het Walhalla.  In onze zoektocht naar het Visitorcentre kwamen we langs een Thai. Daar hebben we lekker Pad Thai zitten eten gisteravond. Even wat anders dan die vette grote porties eten die doorlopend voorbij komen. De visitorscenters zijn trouwens een uitkomst. Wat dat betreft hebben die Amerikanen het goed voor elkaar. In elke grote toeristenplaats waar we komen is een centrum aanwezig. Je loopt gewoon naar binnen, geeft aan wat je wilt en hoeveel tijd je beschikbaar hebt en je wordt op je wenken bedient met een map en plattegrond. Het is lekker lui reizen op deze manier, omdat je weinig tot niets zelf uit hoeft te zoeken. De Lonely Planet die we bij ons hebben, ziet er nog als nieuw uit. Heel anders dan bij onze andere reizen. Voor de tweede dag in Page hebben we ons vermaakt met de lokale bezienswaardigheden. Zo zouden we in de ochtend naar de Antilope Canyon gaan. De reden waarom we hier naar toe zijn gereden. Bleek dat alle tours al vol zaten. We hebben dus even onze planning aangepast en gaan dit bezoeken op de ochtend dat we hier vertrekken. Om de dag te vullen zijn we naar de Horseshoebend gegaan. Dit is een gedeelte van de canyon waar de Coloradorivier als een ring om een grote rots heen loopt . Het koste wat moeite om er te komen en nog meer moeite om terug te komen bij de auto. De Horseshoebend lag namelijk erg afgelegen en laag. Dit betekende dus dat de terugweg uit een forse klim bestond. Gelukkig hadden we genoeg water bij ons. In de middag hebben we hier de dam bekeken en zijn we lekker naar het strand gegaan. Niet echt een strand zoals wij het kennen. Lake Powell ligt midden in de woestijn en is omgeven door rotsen en rood zand. En dan plots ligt er een meer met wit zand, een vreemde gewaarwording om te zien. Aan het meer stonden camper, trucks, SUV’s geparkeerd. Als je over een beetje auto beschikte met 4WD mocht je het strand op rijden en daar je auto parkeren. Wij dus niet, aldus de park-ranger. Op zijn aanwijzingen hebben we de auto op de parkeerplaats geparkeerd en hebben het %$$^%*-stuk gelopen.  Er naar toe was al geen pretje en terug nog minder. Het zand was loeiheet en mul, de steentjes en schelpjes zaten iedere keer in je slippers, de zon scheen fors op je en het waaide aanzienlijk.  Na een uur zijn we weggegaan. Het was eigenlijk te gevaarlijk, zo heet was het.. We werden ter plaatse gegrild. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we weggegaan en hebben we het stuk weer teruggelopen naar de auto. Om er vervolgens in de auto achter te komen dat we dus wel 4WD hadden, @#$@!# !!!, en dus gewoon het strand op hadden kunnen rijden. We hebben Lone Rock Beach maar even achter ons gelaten en zijn lekker terug gegaan naar het hotel om nog een uurtje bij het zwembad te liggen en daar het verkoelende water in te duiken.