De kers op de taart

We zijn begonnen aan het laatste gedeelte van onze reis. Vanmorgen hebben we hartelijk afscheid genomen van onze gastvrouw en zijn we met 2 binnenlandse vluchten uiteindelijk aangekomen in Sandakan. Onderweg hebben we wat momentjes moeten bedwingen om niet in slaap te vallen. Toch enigszins vermoeid van de inspanning, alle indrukken, het tempo en de hitte, hebben we moeten vechten om niet op vreemde plekken als een blok in slaap te vallen. Vandaag is een reisdag en hebben we geen extra dingen gepland staan. Eigenlijk zijn we wel toe aan een dagje relatieve rust. Relatief in die zin, dat turbulentie toch voor de nodige onrust heeft gezorgd op de twee vluchten. Bij beide vluchten heb ik Gerard zijn handen fijn geknepen tot ze wit waren en het bloed uit zijn handen verdwenen was. Vliegen is niet het probleem, maar aan turbulentie zal ik nooit kunnen wennen. We zijn aangekomen bij, waarschijnlijk het indrukwekkendste gedeelte van de reis, en dat was de turbulentie dan wel weer waard. We duiken een aantal dagen onder, in de jungle. Niet in een huisje aan de rand of in een resort, maar midden in de jungle. Van daar gaan we ons drie dagen vermaken met wandelingen en boottochten. We verwachten wel de nodige insecten en reptielen op ons pad tegen te komen, maar we hebben het rustig op kunnen bouwen de afgelopen anderhalve week en zijn niet meer zo snel onder de indruk van een slang of spin. We zijn meer onder de indruk van bladgeritsel, brekende takken en vreemde geluiden om ons heen die we niet thuis kunnen brengen. Morgenochtend vertrekken we eerst naar het grootse Oerang-Utan opvanghuis van de wereld om Oerang-Utans te zien die men probeert terug te zetten in de natuur. Een mooi streven en hopelijk komen ze vanuit het woud naar de voederplek om eten te halen. We hebben een klein beetje pech in die zin dat het fruitseizoen is. De apen vinden op dit moment genoeg fruit in het woud dat het niet noodzakelijk is dat ze naar de opvang komen. In de middag vertrekken we met een groepje van 6 mensen en een gids naar het oerwoud om ons de komende dagen te vermaken. We hopen veel bijzondere vogels te zien, maar vooral pygmee-olifanten. De kans is klein, maar we gaan het hopen. Het zou toch mooi zijn dat we ons ergens bevinden en dat er een paar bergolifanten voorbij komen lopen. We spreken jullie weer over een dag of 3. Als we veilig zijn teruggekomen en hier nog een dag bijkomen voordat we vertrekken naar Kuala Lumpur.  Dit laatste gedeelte voelt een beetje als de kers op de taart, maar eigenlijk ligt die in KL op ons te wachten. In de vorm van een 5 sterrenhotel wat we hebben geboekt waar we samen in het grote bad gaan duiken om het zweet en de modder van 2 weken van ons af te weken. Nog even, we zijn de dagen aan het aftellen. De beloning is zoet.