Soms zit het mee, en soms zit het iets minder mee.

Na alle berichtgeving over lange rijen wachtenden op schiphol zijn we zondag optijd vertrokken voor onze vlucht naar Frankfurt. We mochten bij Lufthansa inchecken in hal 1, balie 1A. En wat schetst onze verbazing... Helemaal geen wachtenden voor ons. Sterker nog, we hadden de balie voor het uitzoeken want er zaten meerdere mensen klaar om eindelijk weer eens iemand te kunnen helpen. Onze bagage werd ingescheept voor Rio en wij mochten achterin de rij staan bij de douane. Nouja, rij.... rij.... er was helemaal geen rij. Ook hier genoeg personeel, maar geen reizigers om ze aan het werk te zetten. Kortom, we waren veel te vroeg bij de gate, maar hadden hierdoor nog wel tijd om een hamburger en een grote bier te bestellen. De vlucht naar Frankfurt was zo kort dat we nauwelijks tijd hadden ons gratis drankje op te drinken. Ik denk zelfs dat de vlucht korter duurde dan de race tegen de klok die we op het vliegveld van Frankfurt hebben gedaan. Van continentaal naar intercontinentaal, met het treintje naar een andere vertrekhal. Wederom door de scan, waarbij ze uiteraard weer nieuwe dingen vinden (zoals het flesje water wat we in Amsterdam na de douane gevuld hebben). Maar we waren optijd en konden vrij snel boarden. In het vliegtuig op zoek naar stoel 27A en B. En daar, vlak na de eerst klasse, maar met nog meer beenruimte, stonden onze stoelen te lonken naar ons. Op dat moment namen we ons voor om zo mogelijk altijd met Lufthansa te gaan. Dit ging vast een heerlijke vlucht worden. Het enige nadeel was dat de lijst met engelse films erg beperkt was. Maar een slaaptablet maakte snel een einde aan dat probleem. Het ligt natuurlijk nooit heel comfortabel op een stijve stoel, ookal heb je nog zoveel beenruimte. Het duurde dan ook even voordat ik weer een beetje wakker werd (of zal het toch nog het slaaptabletje geweest zijn). Gelukkig helpt een kop koffie altijd bij het wakker worden.

Op het moment dat ik mijn koffie op had en weer een beetje in het land van de levenden kwam, zag ik nog niet hoe mijn ontbijtje afgeserveerd werd in een mooie 1-2 tussen Antoinette en de stewardes. Nu moest ik de ochtend door zien te komen op vier hollandse boterhammen met hollandse kaas.  Geheel volgens afspraak stond een chauffeur ons na de gate op te wachten, om ons in zijn luxe auto naar ons guesthouse te brengen. Het was inmiddels 6.15, en het duurde enige tijd (en meerdere rondjes door de wijk) voordat we zeker wisten dat het zwarte donkere gebouw waar we voor stond ook daadwerkelijk de plek was waar we de komende dagen gaan overnachten. Alle hulde voor onze chauffeur die niet opgaf, en alles deed om ons op de plek van bestemming te krijgen. Ik weet niet meer hoe hij heet, anders zou ik hem zeker aan iedereen aanbevelen. De eigenaar was niet blij met onze aankomsttijd (inchecken is pas vanaf 10 uur), maar wilde toch de deur voor ons open doen en de eerste crash course Rio geven. Omdat we toch een aantal uren geslapen hebben zijn we gelijk maar de stad in gegaan (ik nog steeds gewapend met vier bruine boterhammen). Gelukkig had ik op het laatste moment toch nog mijn windjack in de tas gegooid. In Rio kan het niet altijd mooi weer zijn, en op onze eerste dag van deze zomerse vakantie... kwam de regen ook aan deze kant van de wereld met bakken uit de lucht.  We hadden niet gepland om op deze manier Rio te gaan verkennen. Maar we hadden eigenlijk helemaal niets gepland voor deze dag. Dus hebben we de metro gepakt om naar het museum van de toekomst te gaan. Alleen al van de buitenkant is dat een fantastisch gebouw. Helaas was hij nog dicht, dus hebben we geschakeld en kwamen we ff over 10en aan bij het Aquarium van de stad. Ik kan het wel beschrijven, maar je zelf moet de foto's maar bekijken.  We hadden niet verwacht dat "the house of tomorrow" zo'n toepasselijke naam zou zijn. Hier was niet alleen voor 10 uur dicht, maar ook op maanden, en dus morgen pas weer open. Maar hierdoor kregen we wel de kans om te voet de stad te verkennen, en vanaf het centrum terug te lopen richting onze kamer. Richting de kamer ja, want uiteindelijk zijn we toch voor de laatste paar haltes in de metro gestapt.

Zo zie je dat het nooit helemaal kan lopen zoals je plant. Maar toch: Antoinette had er niet zo'n last van en heeft zich wel vermaakt. De vakantiestemming zit er al in, en gaat alleen maar beter worden (net als het weer). Misschien krijgen we in het regenwoud nog wat regen, maar daar kun je natuurlijk niet over klagen. Morgen gaan we met een gids de hoogtepunten van Rio bekijken, wellicht  zijn er ook nog olympische sferen op te snuiven. Dinsdag doen we het nog eens dunnetjes over, maar dan per fiets.